Giuseppe Verdi (1813 - 1901)

"La Traviata" (1853)  Libretto van Francesco Maria Piave (1810 - 1876) naar de roman "La dame aux camélias" (1848) van de Franse schrijver Alexandre Dumas jr. (1824 - 1895).

Tijdens zijn verblijf in Parijs in 1852 ziet Verdi het toneelstuk "La dame aux camélias" van Dumas. Dumas heeft veel romans geschreven, waarvan hij er verscheidene tot toneelstukken bewerkt heeft. Hij was diep onder de indruk van het onderwerp: een op een prostituee verliefde jongeman wil haar uit ‘het leven’ redden. Hij nam meteen contact op met Piave en toen deze het libretto af had schreef Verdi in 45(!) dagen de muziek voor de opera. Het is de enige opera van Verdi die geen historische stof behandelt, maar een eigentijdse situatie op het toneel brengt. De premiPre in Venetië was geen succes, wat mede te wijten was aan het feit dat een volslanke sopraan de rol van de doodzieke, aan tuberculose lijdende Violetta zong. Een jaar later begon de opera opnieuw in Venetië, maar toen met een goede bezetting, aan haar zegetocht over de wereld.

In Parijs, in de salon van Violetta Valéry, la traviata (= zij, die op het verkeerde pad geraakt is), wordt een groots feest gevierd. Violetta is een courtisane, een luxeprostituee, die een losbandig leven in de hogere kringen leidt. Op het feest is ook de jonge dichter Alfredo Germont aanwezig, die al langere tijd op Violetta verliefd is. Hij verklaart haar zijn liefde, maar zij kan niet aan ware liefde geloven en wil verder leven in vrijheid en genot. Maar toch heeft Alfredo’s liefdesverklaring iets bij Violetta losgemaakt. Zij geeft hem een camelia. Alfredo mag weer bij haar komen als die bloem verwelkt is. Als de gasten gaan dansen moet Violetta verstek laten gaan. Door haar ziekte, tuberculose, overvalt haar een gevoel van zwakte.

Tijdens het feest wordt door Alfredo, Violetta en het koor het beroemde brindisi (het Italiaanse woord voor ‘drinklied’) "Libiamo ne’ lieti calici" gezongen:

-	Alfredo	:	Laten wij drinken uit de prachtige bekers, zodat plezier ons vervult en wij bij het genieten van de lust de tijd vergeten. Laten wij zwelgen in het genot, dat de liefde ons schenkt. Deze ogen (van Violetta) dringen diep in het hart door. Laten wij drinken. Wijn en liefde maken kussen vuriger.
-	Koor	:	O ja, wijn en liefde maken kussen vuriger.
-	Violetta	:	Met u kan ik mijn tijd met een gerust hart doorbrengen. Alles op aarde is zinloos behalve het liefdesgenot. Laten wij genieten, want de geneugten van de liefde zijn vluchtig en vergankelijk. Ze zijn als bloemen die opbloeien en verwelken, zodat men er niet langer plezier aan beleeft. Laten wij genieten, met hartstochtelijke en vleiende woorden worden wij daartoe uitgenodigd.
-	Koor	:	O ja, laten wij genieten. Wijn, gezang en gelach veraangenamen de nacht. In dit paradijs zal de ochtend van een nieuwe dag ons vinden.
-	Violetta	:	Uitbundig plezier maakt het leven leefbaar.
-	Alfredo	:	Ja! Zolang men de liefde nog niet kent.
-	Violetta	:	Zeg dat niet tegen iemand, die niet liefhebben kan.
-	Alfredo	:	Dat is mijn lot.
-	Koor	:	O ja, laten wij genieten. Wijn, gezang en gelach veraangenamen de nacht. In dit paradijs zal de ochtend van een nieuwe dag ons vinden.

Enkele maanden later leven Alfredo en Violetta samen in een landhuis in de buurt van Parijs. Violetta heeft haar vroegere leven vaarwel gezegd en wil met Alfredo gelukkig worden. Maar zij heeft nu ook geen inkomsten meer. Zij verkoopt haar sieraden en daar leven ze van. Als Alfredo dat ontdekt vertrekt hij naar de stad om het een en ander te regelen. Tijdens zijn afwezigheid bezoekt zijn vader Violetta en vraagt haar om zijn zoon met rust te laten. Hij is bang dat de goede naam en de eer van de familie door hun omgang aangetast zullen worden. Met een bezwaard gemoed belooft Violetta, dat zij Alfredo niet meer zal zien. Zij keert terug naar Parijs en haar oude leven. Als Alfredo thuiskomt en haar afscheidsbrief gelezen heeft, weigert hij met zijn vader mee te gaan. Hij volgt Violetta naar Parijs, hij is erg in haar teleurgesteld. In een speelzaal, waar ook Violetta aanwezig is, wint hij een flinke som geld. Dit geld gooit hij Violetta voor de voeten en zegt, dat hij zo voor haar liefdesdiensten betaalt, maar hij heeft meteen al berouw. De sfeer is die avond flink verpest en allen vertrekken.

Een maand later is Violetta ernstig ziek. De dood zal niet lang meer op zich laten wachten. Violetta hoopt, dat ze voor haar dood nog één keer met Alfredo samen kan zijn. Deze wens wordt vervuld en in al haar ellende voelt ze zich heel gelukkig met hem. Alfredo vraagt haar om vergeving voor zijn gedrag en die geeft zij maar al te graag. Dan sterft zij in zijn armen.