Katten, cats in het Engels, zijn bijzondere huisdieren en nemen vaak een grote plaats in ons leven in. Zij zijn geliefd of worden verfoeid. Katten, poezen is hun koosnaampje, zijn persoonlijkheden, zij verstaan en reageren, net als mensen.
Daarom is het niet verwonderlijk, dat er in deze tijd een musical geschreven en gecomponeerd is, waarin katten de enige spelers zijn. Cats heet, heel toepasselijk, dit muziekstuk, en Orpheus heeft sinds enige tijd een koorstuk hieruit in studie, onder de naam 'Memory' wat zoiets betekent als 'denkend aan vroeger'. Een kat, die aan de gelukkige dagen van weleer denkt, en daar graag naar terug zou keren.

Andrew Lloyd Webber is de Engelse componist, die in het begin van de 80-er jaren de muziek voor de musical schreef. Hij moet een liefhebber van katten zijn (a cat-lover). Dat klopt, want als kind las hij graag gedichten en versjes waarin poezen voorkwamen. Die gedichten waren te vinden in "Old Possum's Book of Practical Cats" van de Engelse dichter T.S. Elliot. In deze gedichten komen katten voor onder verschillende namen, die ook in Cats genoemd worden, zoals Rum Tum Tugger, Old Deuteronomy en Grizabella. Al deze katten hebben verschillende karakters, of verschillende kwaliteiten, dat zich uit in verschillende manieren van leven. Uit die gedichten wist de componist een verhaal te creëren, dat de basis is van de musical. Het verhaal in het kort:

De stam of familie van de Jellicle Cats komen ergens in een nacht bijeen op een vuilnisbelt voor het jaarlijkse Jellicle Ball. Tijdens die nachtelijke gebeurtenis zal de aartsvaderlijke Old Deuteronomy de kat aanwijzen, die naar 'de overzijde' mag om daar een vernieuwd leven te beginnen. Er wordt gegist, maar geen kat, die de keuze deze nacht juist heeft aangevoeld. Zal het Rum Tum Tugger zijn, de populairste onder de aanwezigen, of the Old Gumble Cat? Er wordt van diverse kanten, gewikt en gewogen. Dan komt plots Old Deuteronomy op de vuilnisbelt. Alle katten verzamelen zich om hem heen en tonen respect voor de oude kater.

Als de ochtend nadert ontstaat er een janboel waarin verschillende katten zich zo veel mogelijk in beeld willen komen bij Old Deuteronomy, want zij willen allemaal graag naar de overzijde, the Heavyside, om een nieuw en tweede leven te beginnen. Uiteindelijk zal de wijze kater kiezen, en tot ieders verbazing is Grizabella (mooi grijsje?) de gelukkige. Eerst is er jalouzie, maar als ze hen alle smeekt om haar te aaien (touch me ), begrijpen ze haar verdriet en pijn om het isolement waarin ze verkeerde. Op dit punt klinkt het lied 'Memory'. Alles eindigt met een 'ze leefde nog lang en gelukkig' en Grizabella kan naar de Heavyside Layer gaan.

Memory is de song die Grizabella zingt bij haar keuze om tot een nieuw leven te komen, hoewel zij aanvankelijk door de katten was verstoten om haar voorgaande zorgenloze glitterleventje.  Zittend op de vuilnisbelt als het morgenlicht van de dag doorbreekt kan Grizabella 'smile at the old days' toen ze wist wat geluk betekende. "Touch me, it's so easy to leave me all alone with the memory of my days in the sun".