|
Een romantisch lied, een gedicht, waarin bij eerste lezing een natuurbeschrijving wordt gegeven. Rechtstreekse vertaling roept een dubbel beeld op: het gaat allereerst over het verstrijken van de dag, maar daarachter ook van het leven: De lange dag loopt ten einde, (het leven raakt voorbij)
- Geen ster, bleke wachter, staat boven het meer, de maan is maar half wakker (is net op)
- en komt door grijze mist tevoorschijn kruipen. De laatste rode bladeren vallen rond de rozenpoort
- de klok klinkt niet meer, de lange dag loopt ten einde.
- Ga zitten bij de stille haar (die niet meer brandt) in kalm en rustig trachten
- en tel de geluiden van vreugdevolle momenten, die nu voor altijd verstommen.
- Let er niet op hoe hoop doet geloven, en het lot beslist. De schaduw (van de dood?) komt rond de hoek, de lange dag loopt ten einde.
- Het licht in de vensters gaat langzaam uit. De vlam, die zo helder was, is bijna op het laatst gedoofd.
- Ga naar het dromenloze bed, waar verdriet te wachten ligt, je levensboek vol smart is uit, de lange dag loopt ten einde.
[Bovenstaande nummers komen overeen met de maatnummers in onze partituur, red.]
|
Bibliotheeklijst (meer informatie)
