Ook een mannenkoor, althans Orpheus, viert Sinterklaasfeest. We hoefden niet eens ons schoentje klaar te zetten, maar we werden door de Goedheiligman wel verblijd met een banketstaaf. En gelukkig niet uit Spanje maar vers van een goede bakker uit Alkmaar. Maandag 2 december stond na de repetitie voor alle leden dat lekkers uitgestald.

We sloten de repetitie zelfs af met een Sinterklaaslied. Dat verving ons vaste slotlied na de repetitie 'das hat Musik getan'. Deze keer dus: 'das hat der Sint getan'. Moet kunnen, een keer per jaar.
Dank u Sinterklaasje

Met rasse schreden nadert de dag,
waarop ik Orpheus iets schenken mag.
Welgeteld is dit de vijfde maal,
dat u dit ontvangt met een verhaal.

Men kan wel spreken van traditie,
wanneer ik voor u het jaar bezie.
Alle onderwerpen vond ik dra
op internet in uw agenda.

Tweeduizendtwee in Heerhugowaard
in december stond Orpheus bedaard,
zingend onder kassagerinkel.
Dat was nog eens 'werk aan de winkel'.

Het a capellawerk van het koor
vond bij het publiek een goed gehoor.
Al klonk het wel zeer tegengesteld,
tussen al dat barbershopgeweld.

Het nieuwe jaar kreeg een goed begin.
In die borrel had eenieder zin.
Zo rap als de dames serveerden,
dat zij iets korter repeteerden.

Drinken leek wel het thema te zijn,
want die maand begon de Orpheus-wijn.
Een actie om de kas te vullen,
bedacht door wat wakkere knullen.

Maart stond in het teken van concert.
In Nieuwpoort begon Orpheus alert
te zingen voor dames en heren,
die daar wonen in goede sferen.

Annelies toonde daar voor het eerst,
dat ook zij de toetsen goed beheerst.
Na de zang waren zij blij verrast,
hoe goed haar persoon bij Orpheus past.

Het jaarconcert was ook in die maand.
Een dag dat men zich in Rusland waant.
Er was een 'berkenboom' op bezoek,
die werd onthaald met koffie en koek.

Bijzonder mooi zong toen Bjerjozka.
Bij Orpheus klonk, naast zijn opera,
de musical die dag ook erg sterk
in de goedgevulde Hoefplan kerk.

'De wijn benodigt wat meer aandacht',
zo had een nieuw Orpheus-lid bedacht.
Hij organiseerde een avond
en deed daar van vele wijnen kond.

Daarnaast werd in april gezongen.
Het eerst werd Westerlicht bedwongen.
Het koor was ook in Heiloo, want daar
werd een kerk vijfenzeventig jaar.

Over mei valt weinig te zeggen.
Maar er valt wel iets uit te leggen.
Orpheus doet namelijk jaarlijks mee
aan een actie bekend van teevee.

Door een fout in communicatie
kreeg Orpheus te laat informatie.
Er waren op dat laatste moment
toch nog zat collectanten present.

Orpheus moest de rest van het seizoen
het zonder zijn penningmeester doen.
Want hij liep in een land met zijn naam,
een zeer lange tocht van wereldfaam.

Ook in juni was de rommelmarkt.
Het koor had spullen bijeengeharkt
voor verkoop ten bate van de kas.
Het was maar goed dat Nico er was.

De rest van Orpheus was aan het werk,
Russisch zingen in de Hoefplan kerk.
Dat seizoen dus voor de laatste maal
en, onverwacht, voor een volle zaal.

Ook de Orpheus-site kreeg onverwacht,
respons die ze niet hadden gedacht.
Het koor werd gevraagd door de Vara:
'Zingt u eens in ons teevee-programma?'

Met zoveel gratis publiciteit
was het zangkoor toch nog nooit verblijd.
En dus leerden ze met een vaartje
hun deel, al kreeg dit nog een staartje.

Op de uitmarkt in Heiloo werd snel
deze p.r. uitgebuit, dat wel.
Een week later, in het laatste uur,
belde de Vara af, dat was zuur.

Er zij voor volledigheid vermeld,
de omroep betaalde wel het geld.
Arie creëerde een lachsalvo:
'Ik werd gebeld door de KRO.'

Ook naar Oudewater toog het koor
'Niet iedereen, want dat kan niet hoor.
Zestien man passen daar, echt niet meer.'
Welnu, dat doen ze dus niet snel weer.

In oktober, bloembollenactie,
dat wordt nu toch ook een traditie.
Zij krijgen nu dus meer procenten,
dus meer geld bij minder uitventen.

Orpheus zong voor vijfenveertig man,
een concert dat records breken kan:
- Een kerk met de mooiste akoustiek.
- Een record minimum aan publiek.

- Ook een fincanciëel debâcle.
- Zangtechnisch was het een spektakel.
- De allerhoogste concentratie.
Ik vond dit de beste prestatie.

Kwam het door de zeer intieme sfeer?
De mannen gaven, zo leek, veel meer.
Zij zongen allemaal aandachtig.
En daarmee werd het dus zeer prachtig.

De zangers kregen zo ervaring,
en dat is vooral waar het om ging.
Zo toonden ook de nieuwe leden,
waar zij hun tijd nu aan besteden.

Zo dit was dan een heel lang gedicht,
waar ik graag wat techniek van belicht.
Dit gedicht heeft dertig coupletten,
daar wou ik regelmaat in zetten.

Als u de lettergrepen snel telt,
zijn er negen per regel vermeld.
Met vier regels per vers indachtig,
maakt dat totaal éénduizendtachtig.

Hier volgt dan nu toch mijn conclusie:
'Overal vooruit is wat ik zie.
Dat Orpheus, dat groeit dus toch maar braaf.
Geniet dus maar van de banketst...'

Nu ruim zes jaar geleden vond Aad Koopman het een goed idee om, als positieve impuls, de leden van Orpheus een banketletter te geven. Ik stelde mij toen beschikbaar om daar een rijm bij te fabriceren.

Gisteravond vond voor de zesde maal deze actie plaats. De repetitie werd afgesloten met een sinterklaas-medley i.p.v. ons vaste 'Das hat Musik getan'. En daarna werden alle leden voorzien van een voortreffelijke banketstaaf van onze huisbanketbakker de Winter. Na Jacques en de penningmeester heb ik vorig jaar de sint-pen weer ter hand genomen en de rijmen verzorgd. Het wordt zo langzamerhand een traditie dat het doorlopen jaar wordt berijmd.

Naar aanleiding van een opmerking wil ik even het volgende naar voren brengen. Het is geenszins een voorwaarde, dat de schrijver van het rijm een bestuurslid is. Als er leden zijn die graag met woorden spelen en die het leuk vinden om zo'n rijm in elkaar te knutselen, dan wordt dat ook door het bestuur gewaardeerd. Voor het rijm geldt hetzelfde als voor de nieuwsbrief: Hoe meer schrijvers, hoe interessanter de rijmen blijven.

Er zijn geen spelregels voor het rijm. Ik zelf bedenk pas vaak eind oktober wat ik wil vermelden en welke vorm het rijm moet gaan krijgen. Voor de informatie put ik uit onze agenda en de nieuwsbriefartikelen van de periode. Zeg maar, de verzameling nieuwsbrieven behorende bij de periode.

Basis van deze traditie is dat het bestuur d.m.v. het banket-met-rijm de leden wil bedanken voor het fijne jaar dat we hebben gehad. En iedereen profiteert daar op gelijke mate in mee. Al net zo lang als de traditie krijgt ook onze gastheer van het moment deze lekkernij. Dit jaar was dat dus Bram Sluis. Ook hij heeft bijgedragen in onze beleving van het zangjaar. Namens het bestuur wens ik eenieder een smakelijk banket.

Ik weet niet of u het van TV mee heeft gekregen,
maar de Sint had dit jaar een dip.
Er werd door de Pieten teveel gezwegen,
meer zingen is voor hen dus de tip.

Wat dat aangaat zit het met Orpheus wel goed,
daar zingt men toch veel en ook vaak.
Berichten zijn er dat u het goed doet,
gezongen wordt er ook naar ieders smaak.

Uw jaar wil ik in vogelvlucht melden,
het begon met een promotie-CD.
Bedacht voor het werven van gelden,
was dit vervangingsidee.

Daarna alweer een Middenwaard-gebeuren,
dit keer waren de risers ook mee.
Over laatkomen hoeven ze niet meer te zeuren,
die risers die staan zo één-twee.

De Westerhout verhuist, de nieuwe kapel moet worden ingewijd.
't Is al jaren dat Orpheus daar zingt.
Heer Poeze, oud-Orpheus, is daar ook altijd.
Het publiek geniet hoe het koor de akoustiek bedwingt.

Het jaarlijks concert in de Pius-X-kerk,
dat werd weer heel mooi neergezet.
Al was het dan daar het laatste concertwerk,
een afscheid van Pius, dat was het.

Voor de rest van het jaar werd er niet veel gezongen,
in de voorbereiding op het jubileumjaar.
Een mis in Heerhugowaard en, plotseling noodgedwongen,
bij het afscheid van Paul van Baar.

Zoals ik zei, waren er veel voorbereidingen.
Koor en dirigent werden nieuw in de kleren gestoken.
En voor de risers werden bedacht: bankjes en rugleuningen.
Er is een golf van creativiteit uitgebroken.

Op alle fronten gaat het vooruit
en de mannen toonen veel inzet.
Ik hoor ook menig goed geluid.
Geniet dus maar van deze staaf ban...'

Aan deze drukbezette goedheiligman
vroeg Piet: "Of het dit jaar niet wat sneller kan?"
Vandaar dat ik in sneltreinvaart
beschrijf hoe Orpheus heeft verjaard.

Was ik vorig jaar nog maar net vertrokken,
of het koor opende zeer onverschrokken
het jubileum in nieuw kostuum. Heel net
door de leverancier op staatsieportret gezet.

Het volgende punt op de agenda van Orpheus:
De mannen betrokken een nieuw huis.
Reeds vóór de opening begon daar de huur,
al was het begin wel ontzettend guur.

Het oefenen van kleding, risers en zelfbedachte banken
vond plaats in Schagen met hele mooie klanken.
Orpheus verbond zich daar met De Bron,
omdat de try-out natuurlijk in Alkmaar niet kon.

Als eerste concert een korenfestival georganiseerd.
Een gelegenheid waar de jarige ook tracteert.
De kosten betaalde men uit eigen kluis
en alle giften waren voor MCA's familiehuis.

In juni was het jubileumspektakel.
Eigenlijk was het ook een mirakel.
Warm weer en Nederlands voetbal ten best,
zong Orpheus in een volle Vest.

Was La Bloemen verantwoordelijk geweest?
Het werd in ieder geval groot feest.
Deze datum lag dicht bij Orpheus' conceptie
en dat was voldoende voor een receptie.

Dit jaar stond vol van p.r.
Geen uitmarkt of Orpheus was er.
Krantenartikelen waren niet van de lucht.
"Al weer Orpheus!", heeft de redactie verzucht.

Het derde concert was als zelftractatie gezien,
dus trok men profs aan, minstens tien.
Het koor trok gouwe-ouwe van de schelf
en unaniem was het oordeel: "Orpheus overtreft zichzelf!"

Het koor toonde duidelijk stijgende lijn
en, ook de penningmeester vond dat fijn,
er waren goede financiële gronden
om dit jubileum feestelijk af te ronden.

Dit jubileum was zeer duidelijk vol teamgeest
en een ieder vond het een mooi feest.
U allen heeft hier een goed resultaat neergezet.
Geniet dus maar van deze staaf ban...'

Zes december nadert met rasse schreden.
Dan is het alweer een jaar geleden.
De traditie dat Orpheus mijn verjaardag voorziet,
van gezelligheid, wat lekkers en een lied.

Het koor ontvangt dan retour van mij
een jaarverslag voorzien van rijmelarij.
Het verslag is, alweer met dank aan Piet,
ook dit jaar weer compleet, zoals u ziet.

December 2006: het optreden met Koedijk's vrouwenkoor.
In de sportzaal ging de discipline teloor.
Menigeen denkt hieraan terug met verdriet.
Doch, ik verzeker u, aan Orpheus lag dat niet.

In maart gaat het koor naar Spanbroek
en zingt daar Russisch-byzantijns op verzoek.
Door uitval van zangers lijkt Orpheus een vergiet.
Ondanks dat blijkt dat het publiek veel geniet.

De exploitatiekosten raken uit de pas,
dus er moet meer contributie in de kas.
Het is de ex-penningmeester die een oplossing ziet.
Zeer gezellig, dus die Koninginnemarkt was zo gek nog niet.

Dit jaar werd ook weer de Anjercollecte herdacht.
Daarbij was het aanbod van vrijwilligers onverwacht.
Vorig jaar nog des bestuurs een verdriet,
blijkt het dit jaar een klus van niets, als eenieder hulp biedt.

In de zomer is het mannenkoor weer eens verhuisd, zowaar.
In buurthuis De Oever is alles veel beter, vandaar.
De hoofdreden is: "Teleurstelling in beloftes, waarop men zich verliet".
De boodschap aan de ambtenaren: "Zo hoort dit echt niet!"

In september, met seizoensopening als argument,
organiseerde het koor een promotieweekend.
De promotors zien in iedere man jachtgebied,
met als resultaat dat een massa aspiranten toeschiet.

Het herfstconcert volgde iets later.
Daarvan kreeg een enkeling een kater.
Onduidelijk waarom dit is geschied,
wordt er reeds hard gewerkt aan het mooiste Kerstlied.

Na het uiterst succesvolle jubileumjaar,
is een dipje toch wel aanvaardbaar.
Orpheus, dat door hard werken de toekomst tegemoetziet
ik hoop dat men van harte van de ban...... geniet.

Ik meld u in sneltreinvaart,
hoe Orpheus weer verjaart.
Bij deze dan de twaalfde editie
van deze, toch wel ludieke, traditie.

Een slechte start voor tweeduizendtien,
zoveel gladheid was in jaren niet gezien.
Het bestuur moest alle mannen bellen,
om de eerste repetitie uit te stellen.

Het voorjaarsconcert benodigde extra oefening.
Dat lost dit koor op met een speciaal ding.
De mannen noemen dat een studiedag,
die dit jaar door een overvolle Oever een andere indeling zag.

Het extra studeren had een goed resultaat
en de zangers waren dan ook zeer paraat.
Bijzonder sfeervol klonk ook de trompettiste,
hoewel die wel een nootje miste.

Dit jaar waren de mannen weer financieel actief.
Het wegvallen van de Koninginnemarkt nam men voor lief.
Wel werd er gecollecteerd en men stapte op de fiets.
Ook de stratenmarkt was er niet voor niets.

In september werd Orpheus weer aan stad en land voorgesteld.
Het was weer promotieweekend, al moet wel worden vermeld.
Voor het eerst in vele jaren was er eentje niet bij,
door het vele overwerk was hij er niet bij.

Bij het najaarsconcert gingen wel wat zaken fout,
voor deze voorstelling was er dus geen goud.
Toch hebben de mannen zich goed geweerd
en zich met enige perfecte nummers gerevancheerd.

Misschien aan het eind nog een stichtelijk woord:
Echte kwaliteit komt uit jezelf voort.
Ik vind dat Alkmaarse mannenkoor ontzettend gaaf
en biedt hen dus dan ook van harte deze banket...

In 2012 was de laatste banketstaaf met rijm van de veertien jaar lopende traditie. Destijds ingesteld door voorzitter Aad Koopman in een crisisjaar om de mannen van Orpheus een hart onder de riem te steken. Kwaliteit van het banket was een weloverwogen keuze en daar wilde men niet van afwijken. Doch de kosten werden te hoog.

Vanwege de Corona-perikelen vindt het bestuur dat we wederom een crisis doormaken. Het is zo moeilijk om het verenigingsgevoel vast te houden terwijl we niet kunnen zingen zoals we dat gewend zijn. En de digitale oplossing werd wel geapprecieerd door de mannen omdat het in ieder geval een wekelijkse ontmoeting bood. Maar iedereen vond deze oplossing bleek afsteken tegen de normale maandagavond. Het afscheid van twee van onze zangers afgelopen zomer benadrukte dat gevoel, want van zangers nemen we altijd als koor afscheid en toen waren de beperkingen extra voelbaar.

Maar goed, de zomer bracht uitkomst. Met veel enthousiasme en organisatie-energie is het gelukt om per 31 augustus weer life repetities te starten onder corona regels. Behoorlijk wennen met zo veel afstand in de opstelling en ook een aantal zangers vonden het raadzaam om zich als risicogroep af te melden van deze repetites. Dat moet ook kunnen, is het standpunt van het bestuur. Deze opleving werd tevens benut om bestuurlijk nog even 2019 af te sluiten door het oppakken van de uitgestelde algemene ledenvergadering.

De tweede lock-down was zo letterlijk een flinke klap. Weer terug naar zoom was niet wat wij wilden. Maar alternatieven zijn er niet, als samenleving moeten we gewoon de regels volgen of we het er nu mee eens zijn of niet. En niet volgen geeft zoveel risico. Ook hier was het enthousiasme onder de deelnemers hoog. Dit keer gaf Zana de voorkeur om vier weken lang zangtechnisch onderricht te verlenen voordat zij weer aan repetoir wilde beginnen. Dit onderricht is veel minder gevoelig voor het synchroon uitvoeren, want iedereen doet dat voor zichzelf. Gewoon meedoen met Zana met de microfoon dicht. Ook dit keer was het samen dingen doen positief voor de mannen.

Het einde van 2020 nadert. Er zijn veel tekenen zichtbaar dat met het einde van 2020 nog niet het einde van de Corona in zicht is. Bestuurlijk moeten wij ons de komende maand gaan richten op een visie voor 2021. Met de start daarmee gelijk twee zaken die ons opvallen:

1. Voor allen geldt dat het zwaar is om zo veel beperkingen in het leven te moeten ondergaan zonder de rust en ontspanning van die maandagavond.
2. Zo veel mensen hebben ons, het bestuur, geholpen in deze tijd. Soms om dingen voor ons te doen of uitzoeken. Soms om gewoon mee te doen aan de oplossingen die wij wel kunnen bieden (en dan ook nog eens soms met tegenzin doen omdat het positief uitwerkt op de anderen).

Veel informatie over het hiervoor beschrevene bereikte ons via enquête, belronde en mail. Dit maakte de bestuursleden dankbaar. En hoe gaan we dat nu aan het eind van het jaar uiten naar dirigent, pianist en zangers (met hun achterban) toe? Toen kwam de Sint-traditie even aan bod. Het is ludiek en lekker en het schenkt aandacht. Omdat wij wegens bezuiniging destijds gestopt zijn, is het niet goed om zonder kostenbesparing dit weer op te pakken. Welnu we hebben gekozen voor een ander, goedkoper product van bakker De Raat en daarbij een hele leuke deal gekregen. En, omdat het crisisjaar is, hebben we slechts de helft van de kosten op de vereniging geboekt en de andere helft uit donaties van het bestuur.

Wij zijn continu bezig om de vereniging weer naar een prettige beleving te krijgen. En wij zijn heel erg blij met de hulp van jullie allemaal.

Terug van weggeweest

In 1999, in crisis geboren, onstond de Sint-traditie.
Een rijm met lekkers voor eenieder bij de repetitie.
Veertien jaren achter elkaar een vast gebaar.
Met vette knipoog beschreef ik voor Orpheus dan het jaar.

Bezuiniging maakte een einde aan het cadeau.
Van een lagere kwaliteit? Nee, dat vond men maar zo-zo,
dat past namelijk niet bij onze filosofie.
En zo eindigde deze leuke traditie. 

2020 blijkt weer een jaar vol rampspoed.
Dat duvelse virus doet de wereld geen goed.
Voor Orpheus is dit zeker niet fijn,
want niet-zingen geeft duidelijk sjagrijn.

Het is ook een jaar van creativiteit geweest,
want hoe hou je vast aan de Orpheus-geest.
Vergaderen en repeteren moet ineens digitaal
en dat is niet voor iedereen normaal.

Afwijken van het normale is vrijwillig gesteld,
want iemand dwingen wil men voor geen geld.
Maar van belang is om contact te houden met elkaar.
En daar is men in geslaagd, zowaar.

Na een experiment met musescore verspreiden
was toch meer zingen niet te vermijden.
Zoom kwam aan bod onder bezielende leiding.
Dat was solo-zingen zonder vooropleiding.

Ook al was men enthousiast over wekelijks contact,
er werd toch meer naar life zingen gesnakt.
Het was toch echt geen substitutie voor
de jarenlange ervaring van het koor.

In de zomermaanden werd hard gewerkt door de bestuursheren
met het maken van afspraken en het organiseren.
Men wilde weer echt zingen met elkaar.
Eind augustus was het voor mekaar.

Met opstellen van een gedragscode, vloerplan en goed gedrag
kon men corona-bestendig weer aan de slag
Men heeft toen zes keer gerepeteerd
en ook de uitgestelde ALV werd gehonoreerd.

Half oktober weer terug naar af bij de tweede ronde.
Terug naar zoom, dat was toch zonde.
En ook het afscheid van onze secretaris
verwerd tot corona-bestendige actie voor deze functionaris.

Ik wil tot slot nog aan u melden
dat dit niet gaat zonder al die helden.
Al deze zaken hadden niet kunnen slagen,
zonder hen die daaraan hebben bijgedragen.

Ik wil dan ook u allen even toespreken
en daarmee een hart onder de riem steken.
En zo komt nu het eind aan dit relaas,
met een: geniet u van deze gevulde spe..

Langs diverse wegen ontvingen wij reacties op de Sinterklaas-actie, al direct de eerste 2 dagen. Blij nemen wij die in ontvangst. Bij alle negatieve zaken in dit jaar ervaren wij dit als een motie van vertrouwen. De geschreven bedankjes nemen wij op in ons gastenboek, zodat zij vanzelf de nieuwsbrief bereiken. Het organiseren gaf ons ook vreugde en dit alles delen wij graag met jullie allemaal.