Natuurlijk wisten wij dat het steeds slechter ging met Peter Slenters. Was hij 28 juni jl. nog op de eerste live repetitie in De Oever, één week later moest hij al af zeggen omdat hij te weinig energie had. Mijn indruk was dat het niet lang meer kon duren. Jan en Egbert hielden mij natuurlijk op de hoogte in de vakantie. En ruim een week geleden kreeg ik te horen dat het veel slechter met hem ging. Om dus eergisteren te horen dat hij was overleden. Bij het schrijven van het in memoriam gaat er dan een hele film af.

Ik ontmoette Peter voor het eerst toen ik nog geen lid was. Mijn vader was voorzitter geworden een paar jaar voor mijn lidmaatschap en bestuursvergaderingen waren toen ook al bij bestuurders thuis. Als mijn vader aan de beurt was geschiedde dat aan onze eettafel. De TV stond dan vanzelfsprekend uit en ik zal meestentijds wel in een boek verdiept gezeten hebben. Toch kreeg ik daarvan al veel mee want bestuursvergaderingen zijn altijd heel levendig geweest. Mijn beeld daarbij: mijnheer Schoof (secr), mijnheer vd Lem (penn), Joop Spaans (vice-voorzitter, Peter Slenters (biblio) en mijn vader. Als ik oplettend was, dan was het altijd interessant. En toen al viel mij op dat de bescheiden Peter, zodra hij sprak, ook iets toe te voegen had.

Daarna werd ik lid. Orpheus repeteerde nog in de volksmuziekschool, toen nog gevestigd in het voormalig Huize Pius X aan het Nassauplein. Wij repeteerden toen nog in de kapel van dit voormalig bejaardenhuis. Alles ging toen nog formeel met mijnheer. Ik reed altijd met mijn vader mee en was dan dus te vroeg. Zo zag ik Peter het eerst. Druk bezig om ca 35 zangmappen van muziek te voorzien. Alleen de muziek van de a.s. repetitie. En, na afloop, die mappen weer leeg maken. Binnen een week bood ik aan om te helpen, met zijn tweeën was makkelijker. Het is om deze reden dat ik Peter als eerste koorlid beter leerde kennen.

Al die jaren bleef dat contact goed en met bewondering van mijn kant. De man was altijd actief behulpzaam. En bij elke activiteit. In 88 kwam ik in het bestuur en kon dat dus van nabij ervaren. Toen hij na 25 jaar besturen graag uit het bestuur wilde stappen, bleef hij graag bibliothecaris. Om die reden werd bibliothecaris als bestuursfunctie afgevoerd. En vijf jaar later droeg hij die functie over aan Arnoud. En toch stond hij altijd vooraan bij vragen naar vrijwilligers. concertvoorbereidingen, collecteren voor het Anjerfonds, ingenomen bladmuziek sorteren en nog meer.

Bij het repeteren viel mij altijd al op dat Peter weinig correctie nodig had. Opmerkelijk. Later bleek ook dat muziek, die flinke tijd uit repetitie genomen was, door slechts een paar zangers snel werden opgepakt. En daar was Peter ook altijd bij en meestal foutloos.

Dit jaar staat, naast Corona, eigenlijk wel in het teken van Peter. Eerst zijn jubileum, hoe moeilijk is het om dat niet met een feest te kunnen honoreren. Een paar weken later gevolgd door zijn diagnose. Ik verzeker dat haalt het feestgevoel flink onderuit. Natuurlijk voor Peter die wel wat anders aan zijn hoofd heeft. Maar ook het bestuur en de zangers heeft dit flink geraakt. Het is bijvoorbeeld al moeilijk om een cadeau voor hem te bedenken. Maar fysieke cadeau's verbleken in het licht van zo'n ernstige ziekte. Wat waren wij blij met het idee om een muziekstuk aan hem op te dragen. Peter was enthousiast en wist ook gelijk welk stuk. In kleine bijeenkomst konden wij bij het aanbieden van zijn exemplaar zien hoe ongelooflijk fijn Peter dit cadeau vond.

Peter heeft 2021 tot aan de zomervakantie gewoon doorgerepeteerd. Ik vermoed dat hij slechts drie keer niet aanwezig was. Ook dat tekent mijn beeld van deze man. En ik bewonder hem nog steeds, na 35 jaar, als lichtend voorbeeld voor onze vereniging en als zeer prettig mens. Ik zal hem missen.